Tego zaskakującego odkrycia dokonał w 1930 roku Subrahmanyan Chandrasekhar, który wykazał, że im większa jest masa białego karła, tym silniej zapada się on pod działaniem własnej grawitacji, i tym staje się mniejszy. Jeśli jądro wypalonej gwiazdy przekroczy 1,4 masy Słońca (liczba ta zwana jest granicą Chandrasekhara), karzeł wybucha jako supernowa (typu Ia).