Germanie, inaczej
Germanowie - odłam Indoeuropejczyków żyjący w północnej i środkowo-północnej
Europie, na północ od
ludów celtyckich, posługujący się językami germańskimi. W
epoce brązu zamieszkiwali tereny
Skandynawii,
Jutlandii i części Niemiec. Wg
Tacyta (I w. n.e.) Germanie dzielili się na Ingewonów, Hermionów i Istewonów, wymienia też
Swebów (Swewów),
Wandalów, Chattów,
Fryzów,
Chauków i
Cherusków, Semnonów (prawdopodobnie należących do Swebów) i
Longobardów (również należących do Swebów),
Anglów, Hermindurów,
Markomanów, Kwadów, Bastarnów,
Gotów,
Gepidów, Swinonów i Sytonów.
(63 r. p.n.e - 24 r. n.e.) z prowincją Germania
Ludy germańskie charakteryzowała duża ekspansywność. W drugiej połowie II wieku Goci wędrując na południe wzdłuż linii
Wisły i
Bugu podbili stepy nadczarnomorskie i dużą część obecnej Rumunii,
Gepidowie zawędrowali w góry
Siedmiogrodu, na zachodzie (górna Cisa) ich sąsiadami byli
Wandalowie (Hasdingowie), którzy przywędrowali tam (wypierani przez
Gotów) ze wschodniej Polski (głównie prawobrzeżnego Mazowsza). Od
IV w. można mówić o ekspansji
Sasów na
Brytanię, a od V w. zaczyna się podbój Brytanii przez Anglów.
Frankowie osiedlili się początkowo w północnej
Galii.
Wandalowie wraz z sarmackimi
Alanami poprzez Półwysep Iberyjski i Cieśninę Gibraltarską dotarli aż do północnej Afryki.
Burgundowie wraz z
Wizygotami zajęli dolinę
Rodanu, skąd ci ostatni stopniowo przenosili się do
Akwitanii i wreszcie za
Pireneje na Półwysep Iberyjski, gdzie z czasem podbili także królestwo Swebów, aby w VIII wieku ulec
Arabom.
Ostrogoci najpierw osiedli w
Dalmacji i
Panonii, aby wkrótce obalić królestwo
Herula Odoakra w Italii. W
VI w. Longobardowie podbili Italię i założyli królestwo, które istniało do 2 połowy VIII wieku, kiedy zostało podbite przez Franków.
Opuszczone przez Germanów obszary dzisiejszej Polski i wschodnich Niemiec zostały w VI-VII w. zasiedlone przez
Słowian. Po wcześniejszych mieszkańcach tych ziem pozostały do dnia dzisiejszego pamiątki w postaci kamiennych kręgów ukrytych w lasach w okolicy Mostowa niedaleko Koszalina. Po rozpadzie cesarstwa frankijskiego państwo zachodniofrankońskie skierowało na tereny Słowian ekspansję Sasów i Bawarów.
Początkowo Germanie byli zorganizowani w grupy rodzinno-plemienne, we wczesnym średniowieczu zaczęli wybierać wojskowych naczelników, wywodzących się z najznakomitszego rodu. Stanowisko nie było dziedziczne. Wódz sprawował władzę dożywotnio. Tylko jeden z wodzów germańskich wsławił się niechlubną tyranią w stosunku do innych Germanów -
Marbod z plemienia
Markomanów przeprowadził swój lud do Czech, a następnie podbił z nim Semnonów,
Longobardów i
Lugiów. W 17 roku n.e. uległ jednak
Cheruskom, którzy zmusili go do ucieczki na ziemie
cesarstwa rzymskiego.
Germanie byli do V w.
poganami, wcześniejszej chrystianizacji uległy tylko te ludy, które znalazły się w orbicie wpływów cesarstwa rzymskiego, ale przyjmowały one chrześcijaństwo wyznania
ariańskiego. Pierwszym ludem germańskim, który przyjął katolicyzm byli Frankowie rypuarscy
Chlodwiga. Do katolicyzacji pozostałych plemion przyczyniła się ekspansja blisko związanego z papiestwem imperium frankijskiego
Karolingów. Najpóźniej schrystianizowani zostali
Sasi (
VIII w.),
Anglowie (
VII w.) i Germanie skandynawscy (X w.).