Gerlach, Gierlach, (słow.: Gerlachovský štít, Gerlachovka (sł.) węgr. Gerlachfalvi-csúcs, (2655 m n.p.m.). Najwyższy szczyt Tatr, położony w Słowacji, w bocznej grani Tatr. Masyw Gerlacha rozpoczyna się wierzchołkiem zwornikowym z granią główną - Zadnim Gerlachem Zadný Gerlach (2630 m n.p.m.), którego zbocza obniżają się do przełęczy Tetmajera Gerlachovské sedlo, za którą kulminuje Gerlach. Grzbiet kończy się szczytem Małego Gerlacha Kotlový štít (2601 m n.p.m.). Z wierzchołka Małego Gerlacha odchodzą dwa boczne ramiona obejmujące Kocioł Gerlachowski (Gerlachovský kotol).
Masyw Gerlacha góruje nad dolinami:
- od południowego-zachodu - Wielicką (Velická dolina)
- od północnego-wschodu – Batyżowiecką (Batizovská dolina)
- południa szczyt Zadniego Gerlacha zamyka Dolinę Litworową (Litvorová kotlina) należącą do systemy Doliny Białej Wody (Bielovodská dolina).
Szczyt ten, nazwany przez Mieczysława Karłowicza królem tatrzańskim, (Franciszek Henryk Nowicki przyznał mu "berło gór"), jest dostępny jedynie dla wytrawnych turystów. Najczęściej uczęszczane wejście jest poprowadzone z Doliny Wielickiej przez Wielicką Próbę, dostępny jest także z Doliny Batyżowieckiej przez tzw. Batyżowiecką Próbę. (Wejścia turystyczne tylko w okresie letnim w towarzystwie przewodnika).
W rejonie samego wierzchołka można znaleźć stanowiska 15 gatunków roślin naczyniowych, w tym: dzwonka alpejskiego, złocienia alpejskiego, goryczki przeźroczystej i pierwiosnki maleńkiej.
Pierwsze wejścia turystyczne nie są dokładnie odnotowane. Przypuszczalnie na szczycie byli w 1855 Zygmunt Bośniacki i Wojciech Grzegorzek. Możliwe, że już w 1834 na szczycie był Johann Still z strzelcami. Na pewno weszli na niego austriaccy inżynierowie prowadzący prace kartograficzne w 1868. Zimą – Janusz Chmielowski, Karoly Jordán, Klemens Bachleda – 15 stycznia 1905.
Przed pomiarami przeprowadzonymi w latach 1837 - 1838 za najwyższe od Gerlacha uznawano Łomnicę, Krywań i Lodowy Szczyt.
W czasach monarchii austro-węgierskiej Gerlach nazywany był szczytem Franciszka Józefa (Ferencz Józef csúcs), po I wojnie światowej štít Legionárov (Szczyt Legionistów), po II wojnie światowej, w okresie od 1949 – 1957, górą Stalina (Stalinov štít). W 1997 na szczycie ustawiono metalowy krzyż.
Związane pozycje książkowe:
- J. Nyka: Tatry Polskie - Przewodnik, Trawers, 2000.
- W. H. Paryski: Tatry Wysokie - przewodnik taternicki, część XII.
- J. Andráši: W Tatrach Słowackich - przewodnik, 1977