Znaczną część życia spędził na dworze francuskim; po wycofaniu się z polityki zajął się pisarstwem. Swoje refleksje na temat natury ludzkiej zawarł w aforystycznych Maksymach (Maximes, 1665). Zerwał z optymistycznym poglądem na naturę ludzkość, wskazywał na hipokryzję, egoizm, słabość oraz próżność, rządzące ludźmi. Uczciwość i dobroć jest pozorem, losem ludzkim rządzi natomiast irracjonalny przypadek.