Eugène Ionesco (
rum. Eugen Ionescu; urodzony 26 listopada 1912 w Slatina w Rumunii - zmarł 28 marca 1994 w
Paryżu) awangardowy francuski dramaturg pochodzenia rumuńskiego, współtwórca
teatru absurdu.
Urodzony z ojca Rumuna i matki Francuzki. Lata dziecięce spędził we
Francji, ale w młodości wrócił do Rumunii. Studiował na uniwersytecie w
Bukareszcie, po studiach pracował jako nauczyciel języka francuskiego. W roku 1936 ożenił się. Do Francji wrócił w roku 1938, aby dokończyć doktorat, tam zastała go wojna. Na resztę życia pozostał we Francji. W roku 1957 został przyjęty w poczet "
Collège de 'Pataphysique". W roku 1970 został przyjęty w poczet
Akademii Francuskiej. W roku 1994 zmarł i został pochowany na Cimetiere du Montparnasse, w Paryżu.
Twórczość
- Łysa śpiewaczka (La cantatice chauve, 1950)
- Lekcja (La leçon, 1951)
- Krzesła (Les Chaises, 1952)
- Improwizacja (L'impromptu de l'Alma, 1956)
- Nosorożec (Rhinocéros, 1959)
- Król umiera (Le roi se meurt, 1962)
- Pieszo w powietrzu (Le piéton de l'air, 1963)
- Pragnienie i głód (Le Soif et la Faim, 1966)
- Mackbett (1974)
- powieść Samotnik (Le Solitaire, 1973)
Marionetkowe postacie poruszające się w absurdalnym świecie pełnym strachu i grozy. Sytuacje banalne, często przedstawione w komicznym świetle, przeradzają się w tragedię. Farsa i parodia przeplata się z satyrą pełną okrutnych akcentów. Obrazuje osaczenie i samotność człowieka we współczesnym świecie.