Podczas poszukiwania złota pierwsi konkwistadorzy hiszpańscy dowiedzili się o rytuale oklejania jednego z wodzów Indian pyłem złota i obmywaniu w jeziorze Guatavitá w Andach w dzisiejszej Kolumbii. Tradycja, aczkolwiek faktycznie istniejąca, została zaprzestana już około ćwierć wieku przez przybyciem Kolumba (1492). O tym nie wiedzieli poszukiwacze szybkich fortun.
El Dorado poszukiwano wszędzie, od dzisiejszych południowych stanów USA po głąb Ameryki Poludniowej. Krol Karol V Habsburg nie mogąc spłacić ogromnych długów wobec augsburskiej rodziny bankierów Welser w ramach spłaty oddał im tereny zamieszkane przez El Dorado (czyli jak wowczas rozumiano dzisiejsze okolice Wenezueli). Welserowie mieli zaspokoić roszczenia finansowe odnajdując El Dorado na własną rękę. Wyprawy organizowane przez rodzinę bezskutecznie poszukiwały człowieka i jego złota od 1529 roku. Ich bazą bylo Coro w Wenezueli.
Przez następne stulecia były wszelakie próby wydobycia kosztowności z dna, m.in. poprzez usunięcie wody.