Po śmierci ostatniego cesarza dynastii Song, władzę w Cesarstwie Chin na 90 lat przejęła nowa dynastia Yuan, założona przez jednego z braci Kubilaj-chana. Mongolscy cesarze zachowali struktury administracyjne państwa i okazywali pełną tolerancję wobec panujących obyczajów i religii. Po niespełna stuletnich rządach dynastia Juan została wszak obalona w 1368 r. w wyniku wielkiego powstania chłopów chińskich przeciwko mongolskim władcom. Przywódca powstania, mnich buddyjski, ogłosił się cesarzem i rozpoczął panowanie dynastii Ming, która utrzymała się aż do 1644 r.
W pierwszym okresie panowania dynastii Ming, do połowy XV wieku, nastąpił imponujący rozwój gospodarczy i kulturalny całych Chin, a szczególnie regionów południowych i przybrzeżnych. Prowadzone były wielkie roboty nawadniające, zalesienia, rozwinięto uprawę bawełny, produkcję tkanin jedwabnych i bawełnianych, szkła, porcelany, statków morskich. Nastąpiło w tym okresie wielkie odrodzenie rodzimej kultury chińskiej, a buddyzm i taoizm stały się religiami panującymi.
W XV w. Chiny podporządkowały sobie Mandżurię na północy i Wietnam na południu oraz prowadziły ożywione kontakty handlowe i dyplomatyczne z Japonią, Indiami i Azją Płd.-Wsch. Umożliwiała to wielka flota dalekomorskich dżonek handlowych. Od połowy wieku stały się one łakomym łupem japońskich okrętów pirackich, jakie atakowały też, w celach rabunkowych, nabrzeżne miasta kontynentu. Drugim dużym zagrożeniem były, nieustannie ponawiane, ataki Mongołów na północne rubieże Chin. W celu ich osłonięcia przed najazdami koczowników odnowiony został Wielki mur chiński i wybudowano 5 tys. kilometrów szańców.
W styczniu 1556 r. w północnych prowincjach Chin wystąpiło potężne trzęsienie ziemi, w wyniku którego zginęło około 830 tysięcy ludzi. Między innymi z tego powodu w drugiej połowie XVI wieku przeżywały Chiny znaczne trudności gospodarcze, których rezultatem były liczne bunty i powstania chłopskie. Z tego osłabienia Państwa Środka skorzystał ambitny wódz sąsiedniej Mandżurii, Nurchaczi, podający się za następcę mongolskiego Czyngis-chana. Wypowiedział wojnę Chinom i rozpoczął ich podbój, zdobywając w 1620 r. duże miasto Mukden, jakie ustanowił swą stolicą. Dzieło podboju dokończył jego syn, po obaleniu przez chłopskie powstania ostatniego panującego cesarza dynastii Ming (1628 - 1644). Mandżurowie zajęli wówczas całe północne Chiny, ogłaszając utworzenie nowej cesarskiej dynastii Qing, która potem dotrwała do 1911 r.