Droga jest wydzielonym pasem
terenu lub
akwenu, także fragmentem przestrzeni powietrznej, przeznaczonym do poruszania się pojazdów, ludzi, zwierząt. Droga łączy ze sobą dwa lub więcej punktów. Droga może być wyposażona w odpowiednie urządzenia techniczne, ułatwiające podróżowanie.
Droga kołowa
Droga kołowa jest to droga przeznaczona do poruszania się za pomocą pojazdów kołowych. Droga taka charakteryzuje się utwardzoną
nawierzchnią (zwykle
asfalt,
beton, żwir, kostka kamieniarska itp.). Utwardzenie składa się zazwyczaj z kilku warstw, ale może nim być również tylko utwardzenie powierzchni gruntu.
Droga kołowa składa się z jezdni (części przeznaczonej dla ruchu pojazdów) oraz pobocza. Pobocze jest niezbędne ze względów konstrukcyjnych (np. ułatwia odprowadzanie wody z nawierzchni). Niekiedy, szczególnie w miastach, pobocze stanowi chodnik, czyli część drogi wydzielona dla ruchu
pieszych.
Drogę stanowi również towarzysząca jej infrastruktura, jak:
znaki drogowe (poziome i pionowe), słupki odległościowe, parkingi, stacje benzynowe itp.
Miejsce, w którym spotykają się dwie drogi (przecinają lub łączą), nazywa się skrzyżowaniem. Budowla służąca do przekraczania przeszkody wodnej to
most, a budowla służąca do bezkolizyjnego skrzyżowania z inną drogą to
wiadukt. Drogę przechodzącą pod powierzchnią ziemi lub pod wodą chroni konstrukcja zwana
tunelem.
Zasady zachowania się na drodze regulują odpowiednie
prawa. W
Polsce jest to Ustawa "Prawo o ruchu drogowym". Aby uniknąć nieporozumień, w większości krajów obowiązują te same prawa. Czasem różnice między prawami dwóch państw są niewielkie (np. dotyczą ograniczeń prędkości), ale niekiedy różnice są istotne: np. w niektórych krajach obowiązuje ruch lewostronny.
Pierwsze znane drogi na świecie zbudowali
Sumerowie (ok. 2300 p.n.e.),
Chińczycy (XI p.n.e.),
Inkowie (Wielka Droga Królów).
Zapewne najdoskonalsze drogi
starożytności są zasługą
Rzymian - niektóre z nich przetrwały do dziś. Drogi rzymskie umożliwiały szybką komunikację
legionów, posłańców i kupców, oraz stanowiły siatkę oplatającą całe Imperium, z centralnym punktem -
Rzymem (stąd powiedzenie "wszystkie drogi prowadzą do Rzymu").
Wzdłuż dróg sadzono wysokie drzewa, zwykle
akacje lub
topole. Drzewa zapewniały cień wędrowcom (latem) i osłonę przed
wiatrem (zimą). W późniejszych czasach drzewa dawały również maszerującym wojskom pewien kamuflaż, chroniąc je przed wzrokiem zwiadowców przeciwnika.
Droga kolejowa
Droga kolejowa składa się z torowiska, odpowiedniej nawierzchni a także urządzeń służących do odprowadzania wody, kierowania ruchem, obsługi pasażerów i towarów.
Droga wodna
Drogą wodną jest
rzeka,
kanał lub
tor wodny, przystosowany do
żeglugi statków. Droga wodna może być morska lub śródlądowa.
Droga lotnicza
Droga lotnicza jest wydzielonym pasem przestrzeni, o zadanym kształcie (w tym odpowiedniej wysokości i szerokości), przeznaczonym do ruchu statków powietrznych. Droga lotnicza łączy porty lotnicze.
Wydzielona na stałe droga lotnicza tworzy korytarz powietrzny.