Arka Przymierza (hebr. aron berit) jest dla przedstawicieli judaizmu pierwotnego jednym z elementów przymierza z Bogiem. W Biblii opisana jest jako drewniana skrzynia z drewna akacjowego o wymiarach ok. 140*80*80 cm obita obustronnie złotą blachą. Zamknięcie Arki Przymierza stanowiła płyta ze złota, tzw. przebłagalnia (hebr. kaporet). W arce przechowywano, według przekazu, dwie kamienne tablice z tekstem Dekalogu. Wierzono, że Bóg wręczył te tablice Mojżeszowi na górze Synaj, w trakcie wędrówki ludu Izraela z Egiptu do Palestyny. Według tradycyjnej chronologii biblijnej miało to miejsce w 1444 p.n.e.. Osobą, która miała wyłączne uprawnienie do bezpośredniego dostępu do arki był arcykapłan.
Do momentu wybudowania pierwszej świątyni przez króla Salomona arka była ciągnięta na specjalnym wozie z zasłonami we wszystkich kampaniach wojskowych prowadzonych przez Izraelitów. Stanowiła ona centrum kultu w czasie wędrówki Izraelitów do ziemi Kaanan. Wierzono, że armia posiadająca arkę jest niezwyciężona. W czasie oblężenia Jerycha obnoszono ją wokół murów miasta. Później przechowywana była w Miejscu Świętym Przybytku Możeszowego w Szilo. Zdobyli ją następnie Filistyni, lecz zwrócili, widząc w niej przyczynę swoich klęsk. Dawid przeniósł ją na wzgórze Syjon w Jerozolimie, a po wybudowaniu świątyni Salomon przeniósł ją do specjalnego pomieszczenia, do którego nie miał wstępu nikt prócz arcykapłana. Stała się jedynym dozwolonym, fizycznym obiektem kultu w judaizmie.
Arka zaginęła w trakcie najazdu armii Babilonu pod wodzą Nabuchodonozora II na Palestynę w 586 p.n.e. i zburzenia pierwszej świątyni.
W niektórych kościołach wschodnich istnieje doktryna, według której arka została potajemnie wywieziona z pierwszej świątyni i znajduje się gdzieś na terytorium obecnego Sudanu, gdzie zostanie odnaleziona przez Jezusa Chrystusa w dniu zstąpienia Królestwa Bożego na Ziemię. Według tradycji etiopskiego kościoła monofizyckiego arka lub jej dokładna kopia znajduje się w katedrze w Aksum - dawnej stolicy Cesarstwa Etiopii. Do tych poglądów dołącza opis zawarty w księgach machabejskich, wedle którego prorok Jeremiasz ukrył arkę w grocie na górze Nebo, po wschodniej stronie Jordanu. Najbardziej prawdopodobna wersja głosi, że kapłani jerozolimscy, na wieść o rychłym upadku miasta ukryli arkę w tajemnej komnacie pod wzgórzem świątynnym.