Dziedzina powstała w XX wieku. Początkowo stanowiła część składową pedagogiki ogólnej i filozofii wychowania. Jej rozwój związany jest także z antropologią filozoficzną, psychologią człowieka dorosłego, etyką, socjologią kultury i wychowania, historią oświaty i myśli pedagogicznej.
Obszar zainteresowań
Andragogika zajmuje się procesami kształcenia, wychowania, samokształcenia i samowychowania ludzi dorosłych. Bada, opisuje i analizuje cele, treści, systemy, formy i metody w/w procesów oraz ich uwarunkowania społeczne, ekonomiczne, kulturowe, cywilizacyjne i biologiczne.Odpowiada na pytanie, jakim może być człowiek dorosły, jaki poziom rozwoju i sprawności może osiągnąć, jeśli stworzy mu się optymalne warunki edukacji a on sam podejmie autokreację.
Umożliwia zrozumienie procesu przekształcania potencjału jednostki w realną zdolność do sprawnego funkcjonowania we wszystkich rolach społecznych.
Wartość praktyczna andragogiki
- możliwość rozwijania oświaty i wychowania dorosłych i zapewnienie im warunków umożliwiających bardziej skuteczne realizowanie programów kształcenia i przygotowania dorosłych do rozwiązywania problemów zawodowych, społecznych, państwowych i osobistych,
- badanie i kształtowanie celów wychowania w taki sposób, aby były one zgodne z potrzebami dorosłych oraz odpowiadały ich możliwościom,
- precyzowanie kryteriów doboru treści kształcenia dorosłych; szczególnie podkreśla się znaczenie następujących kryteriów:
- naukowa prawdziwość i aktualność idei i twierdzeń naukowych
- użyteczność wiedzy
- dostosowanie wiedzy do możliwości umysłowych i czasowych dorosłych
- spójność wiedzy naukowej
- stymulacja rozwoju osobowości
- intelektualna atrakcyjność treści
- związek treści z życiem i pracą dorosłych
- przydatność treści dla dalszego, samodzielnego kształcenia i rozwoju
- dodatkowo przyczynia sie do wzrostu narodowego dochodu