Książę Albrecht Fryderyk posiadał gruntowne wykształcenie, w tym doskonale znał język polski. Jako prawnuk króla Kazimierza Jagiellończyka, był realnym kandydatem na tron polski, wysuwanym przez polskich luteran.
Hołd lenny składany przez Albrechta Fryderyka w Lublinie opisany został przez Jana Kochanowskiego w utworze "Proporzec albo hołd pruski".
Albrecht Fryderyk dnia 14 maja 1570 nadał prawa miejskie Gołdapi, 14 kwietnia 1571 Węgorzewu oraz około 1573 r. Giżycku. Przywilej nadany Giżycku potwierdził później elektor Jan Zygmunt. Albrecht Fryderyk założył trzy szkoły: w Zalewie dla Niemców, Ełku dla Polaków i w Tylży dla Litwinów.
W roku 1572 wystąpiły u niego objawy choroby umysłowej. Opiekunem prawnym Albrechta Fryderyka i regentem Prus Książęcych od 1578 r. był jego stryjeczny brat Jerzy Fryderyk von Ansbach. Po śmierci Jerzego Fryderyka kuratelę nad Albrechtem Fryderykiem przejął w 1605 r. Joachim Fryderyk, a od 1608 r. Jan Zygmunt.
W roku 1573 ożenił się z Anną Marią von Brauschweig–Calenberg. Z tego związku narodziło się siedmioro dzieci. Dwóch synów zmarło w wieku niemowlęcym, a pięć córek zostało żonami elektorów i książąt. Rodziły dzieci dla dynastii Hohenzollernów i Wettinów. Najstarsza córka księcia Albrechta Fryderyka Anna Hohenzollern była prababką pierwszego króla Prus Fryderyka I. Córka Zofia (imię po prababce Zofii Jagiellonce) wyszła za księcia kurlandzkiego Wilhelma Kettlera.