Adam Bernard Mickiewicz (urodzony 24 grudnia 1798 w Zaosiu koło
Nowogródka - zmarł 26 listopada 1855 w
Konstantynopolu) -
polski poeta, publicysta i działacz polityczny. Jeden z wielkich poetów polskiego
romantyzmu.
Dzieciństwo i młodość
Był synem adwokata przy sądach niższych w Nowogródku. W latach 1807-1815 uczęszczał do dominikańskiej szkoły powiatowej. Studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w
Wilnie z zamiarem zdobycia zawodu nauczyciela. W czasach studenckich był jednym z współzałożycieli Towarzystwa Filomatów, tajnej organizacji, która z czasem przekształciła się w spiskową organizację narodową.
Więzienie, zesłanie i emigracja
W roku 1819 rozpoczął pracę jako nauczyciel w
Kownie, gdzie mieszkał do roku 1823. Podczas pobytu w Kownie napisał rozprawę, za którą w roku 1822 otrzymał tytuł magistra filozofii. W roku 1823 został aresztowany i skazany za udział w tajnych młodzieżowych organizacjach na zesłanie w głąb
Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w
Petersburgu, w
Odessie,
Moskwie oraz na
Krymie. W
Rosji poznał dekabrystów, a także
Aleksandra Puszkina.+ - + -Następnie podróżował po
Europie, początkowo w roku 1829 do
Niemiec, potem do
Włoch i
Szwajcarii. Po nieudanej próbie przedostania się do powstańczej Polski, zamieszkał na kilka miesięcy w
Dreźnie w roku 1832.
W Paryżu
Z Drezna udał się do
Paryża, gdzie osiadł na emigracji. Tam nawiązał współpracę z działaczami emigracyjnymi i pisywał artykuły i pisma publicystyczne. W latach 1839-40 był profesorem literatury łacińskiej w
Lozannie w Szwajcarii, a w roku 1840 objął katedrę języków słowiańskich w
College de France. W Paryżu w roku 1841 związał się z reprezentantem nurtu polskiego mesjanizmu -
Andrzejem Towiańskim.
Ostatnie lata życia
W roku 1847 zerwał stosunki z Towiańskim. W czasie
Wiosny Ludów (1848) utworzył we Włoszech
legion polski. Po powrocie do Paryża był współzałożycielem i redaktorem pisma "Trybuna Ludów" (
Trubune des Peuples). We wrześniu 1855 roku, podczas
wojny krymskiej wyjechał do Konstantynopola w
Turcji, aby tworzyć oddziały polskie, do walki z Rosją. Zmarł nagle podczas epidemii
cholery (prawdopodobnie na tę chorobę). Jego ciało zostało przewiezione do
Paryża i pochowane na cmentarzu Montmorency, a w roku 1890 przeniesiono na
Wawel.
Twórczość
- Poezje t. 1 - wydane w Wilnie w roku 1822; zawierały Ballady i Romanse a także przedmowę O poezji romantycznej. Ten tom poezji miał przełomowe znaczenie w literaturze polskiej, zapoczątkowując nurt romantyczny oparty o ludowość, poezję ludową, obyczaje i wyobrażenia ludu
- Poezje t. 2 - wydane w roku 1823, zawierał on Grażynę oraz II i IV część Dziadów
- Sonety krymskie (1826)
- w Dreźnie powstała III część Dziadów najwybitniejszy polski dramat romantyczny
- Konrad Wallenrod (wyd. 1828)
- epopeja Pan Tadeusz czyli Ostatni zajazd na Litwie napisana w Paryżu w latach 1832-1834; wydana 1834. W Panu Tadeuszu Mickiewicz przedstawił pełną nostalgii i humoru wizję ginącej Polski szlacheckiej
- Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego - broszura polityczna z 1832 roku
- liryki lozańskie wydane dopiero pośmiertnie
Najbardziej znane wiersze poety
- Oda do młodości'
- Romantyczność
- Sonety krymskie
Galeria pomników Adama Mickiewicza
Grafika:Pomnik_Mickiewicza_Krakow.jpg|Kraków
Grafika:Pomnik Adama Mickiewicza Poznań.jpg|Poznań
Grafika:Warszawa_Mickiewicz.png|Warszawa
Grafika:KolumnaMickiewicza.jpg|Lwów