Adam Bernard Mickiewicz (urodzony 24 grudnia 1798 w Zaosiu koło Nowogródka - zmarł 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) - polski poeta, publicysta i działacz polityczny. Jeden z wielkich poetów polskiego romantyzmu.

Dzieciństwo i młodość

Był synem adwokata przy sądach niższych w Nowogródku. W latach 1807-1815 uczęszczał do dominikańskiej szkoły powiatowej. Studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie z zamiarem zdobycia zawodu nauczyciela. W czasach studenckich był jednym z współzałożycieli Towarzystwa Filomatów, tajnej organizacji, która z czasem przekształciła się w spiskową organizację narodową.

Więzienie, zesłanie i emigracja

W roku 1819 rozpoczął pracę jako nauczyciel w Kownie, gdzie mieszkał do roku 1823. Podczas pobytu w Kownie napisał rozprawę, za którą w roku 1822 otrzymał tytuł magistra filozofii. W roku 1823 został aresztowany i skazany za udział w tajnych młodzieżowych organizacjach na zesłanie w głąb Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, w Odessie, Moskwie oraz na Krymie. W Rosji poznał dekabrystów, a także Aleksandra Puszkina.+ - + -Następnie podróżował po Europie, początkowo w roku 1829 do Niemiec, potem do Włoch i Szwajcarii. Po nieudanej próbie przedostania się do powstańczej Polski, zamieszkał na kilka miesięcy w Dreźnie w roku 1832.

W Paryżu

Z Drezna udał się do Paryża, gdzie osiadł na emigracji. Tam nawiązał współpracę z działaczami emigracyjnymi i pisywał artykuły i pisma publicystyczne. W latach 1839-40 był profesorem literatury łacińskiej w Lozannie w Szwajcarii, a w roku 1840 objął katedrę języków słowiańskich w College de France. W Paryżu w roku 1841 związał się z reprezentantem nurtu polskiego mesjanizmu - Andrzejem Towiańskim.

Ostatnie lata życia

W roku 1847 zerwał stosunki z Towiańskim. W czasie Wiosny Ludów (1848) utworzył we Włoszech legion polski. Po powrocie do Paryża był współzałożycielem i redaktorem pisma "Trybuna Ludów" (Trubune des Peuples). We wrześniu 1855 roku, podczas wojny krymskiej wyjechał do Konstantynopola w Turcji, aby tworzyć oddziały polskie, do walki z Rosją. Zmarł nagle podczas epidemii cholery (prawdopodobnie na tę chorobę). Jego ciało zostało przewiezione do Paryża i pochowane na cmentarzu Montmorency, a w roku 1890 przeniesiono na Wawel.

Twórczość

• Poezje t. 1 - wydane w Wilnie w roku 1822; zawierały Ballady i Romanse a także przedmowę O poezji romantycznej. Ten tom poezji miał przełomowe znaczenie w literaturze polskiej, zapoczątkowując nurt romantyczny oparty o ludowość, poezję ludową, obyczaje i wyobrażenia ludu
• Poezje t. 2 - wydane w roku 1823, zawierał on Grażynę oraz II i IV część Dziadów
• Sonety krymskie (1826)
• w Dreźnie powstała III część Dziadów najwybitniejszy polski dramat romantyczny
• Konrad Wallenrod (wyd. 1828)
• epopeja Pan Tadeusz czyli Ostatni zajazd na Litwie napisana w Paryżu w latach 1832-1834; wydana 1834. W Panu Tadeuszu Mickiewicz przedstawił pełną nostalgii i humoru wizję ginącej Polski szlacheckiej
• Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego - broszura polityczna z 1832 roku
• liryki lozańskie wydane dopiero pośmiertnie

Najbardziej znane wiersze poety

• Oda do młodości'
• Romantyczność
• Sonety krymskie

Galeria pomników Adama Mickiewicza

Materiał wydrukowany z portalu zgapa.pl dnia 2020-02-28 05:48:53